این نسخهٔ پایداری است که در ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳ بررسی شده است.
تمامی مرغهای ابریشمی دارای پوست و استخوان تیره و گوشت تیرهٔ مایل به خاکستری هستند و در زبانهای چینی، وو گو جی (烏骨雞[۱۲]) به معنای مرغ استخوانسیاه خوانده میشوند.[۱۱] سیاهی زیر پوست و بافت همبند حیوان یک ویژگی نادر محسوب میشود و در مرغها، به دلیل فیبروملانوسیس ایجاد شده که منشأ آن جهش نادری بوده که در آسیا در این حیوان رخ دادهاست.
در قرن بیست و یکم، مرغهای ابریشمی یکی از محبوبترین گونههای مرغ زینتی بهشمار میروند. آنها اغلب به عنوان مرغ زینتی یا حیوان خانگی در حیاط خلوت خانهها نگهداری میشوند و معمولاً برای جوجهکشی و پرورش جوجههای دیگر پرندگان آبزی مانند اردکها و غازها و پرندگان مناسب برای شکار مانند بلدرچین و قرقاول بهکار گرفته میشوند.[۵] ویژگیها[ویرایش]
اصیل مرغ کی رانوں کے نیچے والے سخت حصے کو نلیاں کہتے ہیں۔ یہ خشک اور سخت ہوتی ہیں حوالہ جات[ترمیم]
اصیل مرغ کے پروں کو پلے کہا جاتا ہے۔ اصیل مرغوں کے پلے سائز میں بڑے بڑے اور ہر پلے میں کم از کم دس دس کلیاں پائی جاتی ہیں۔ اصیل مرغ کے پلے میں زیادہ سے زیادہ تیرہ کلیاں ہوتی ہیں لیکن اگر کلیوں کی تعداد دس سے کم ہو تو اس مرغ کو اچھا اصیل نہیں مانا جاتا۔
مرغ ابریشمی و بسیاری از نژادهای دیگر تحت تأثیر جهش رخ داده در آسیا قرار گرفتهاند.[۱۳] صرف نظر از رنگ، بهطور کلی پرورش مرغهای ابریشمی به اندازه نژادهای گوشتی مرغ نیست.[۵]
مرغ ابریشمی از نظر تخمگذاری، معمولی است و تخمهای آن کرم رنگ است. اما اغلب به دلیل کرچ شدن، تخمگذاری مرغ ابریشمی متوقف شده و تولید ۱۰۰ تخم در سال، مناسب محسوب میشود. با این وجود، مرغ ابریشمی از توانایی بالا و منحصر به فردی در نگهداری از جوجهها برخوردار است و همین امر موجب شده تا از آنها به منظور پرورش جوجهٔ سایر نژادهای پرندگان استفاده شود.
۱ تاریخچه ۲ ویژگیها تغییر وضعیت زیربخشهای ویژگیها ۲.۱ بانتامها ۲.
صفحههایی برای ویرایشگرانی که از سامانه خارج شدند بیشتر بدانید مشارکتها
یک مرغ ابریشمی مشکی به همراه جوجهای که متعلق به او نیست. مرغ ابریشمی به دارا بودن توانایی بالا در پرورش جوجه و مادری معروف است. دقیقاً مشخص نیست که در کجا و در چه زمانی اینگونه با ترکیب یافتن ویژگیهای گونههای نخستین بهوجود آمدهاست؛ با این وجود، شواهد بسیار دقیقی در دست است که مکان پیدایش آن چین باستان بودهاست. از اینرو، نام دیگری که برای اینگونه از مرغ استفاده میشود، مرغ ابریشمی چینی است. سایر زادگاههای احتمالی اینگونه در آسیای جنوب شرقی و مناطقی از قبیل هند و جاوه است.
مرغهای ابریشمی به احتمال زیاد از طریق جاده ابریشم و تجارت دریایی به غرب راه یافتند. این نژاد در سال ۱۸۷۴ به صورت رسمی با ثبت در استاندارد کمال در آمریکای شمالی به رسمیت شناخته شد.[۵] زمانی که مرغهای ابریشمی در غرب رو به فزونی گذاشتند، حکایتهای بسیاری در مورد آنها شایع شد.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ مرغ ابریشمی موجود است.
[۹][۱۰] پرهای مرغ ابریشمی با ابریشم[۱۱] و نیز خز مقایسه قرار میشود. ویژگی عمومی پرهای مرغ ابریشمی نرم و پفکی بودن آن است. پرهای مرغ ابریشمی توانایی پرهای پروازی را نداشته و مانند سایر پرندگان با پرهای پفکی است. این ویژگی امکان پرواز را از مرغ ابریشمی گرفتهاست.[۵]
این صفحه آخرینبار در ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۳ ساعت ۱۷:۴۰ ویرایش شده است.
در استاندارد ماکیان استرالیا وزن ۶۸۰ گرم برای نرها و ۵۷۰ گرم برای مادهها اعلام شدهاست.[۱۵] استاندارد ماکیان بریتانیا نیز وزن ۶۰۰ گرم را برای مرغهای ابریشمی بانتام نر و ۵۰۰ گرم را برای مادهها اعلام کردهاست.[۱۶] پرانگشتی[ویرایش]
سوپ مرغ ابریشمی در بوکیت باتوک، سنگاپور گوشت تیرهٔ مرغ ابریشمی خصوصیتی نامعمول در آشپزی اروپایی و آمریکایی محسوب میشود.[۱۱] در مقابل در بسیاری از جوامع آسیایی، استفاده از گوشت مرغ ابریشمی در غذا معمول و متداول است. در آشپزی چینی، گوشت مرغ ابریشمی بهطور خاص مورد توجه قرار گرفتهاست و در بسیاری از غذاهای ژاپنی، کامبوجی، ویتنامی و کرهای، از افزودنیها معمول بهشمار میآید. در نواحی تحت نفوذ آشپزی چینی مانند مالزی ممکن است طبخ مرغ ابریشمی مشاهده شود.
۲ پرانگشتی ۳ در آشپزی ۴ منابع ۵ مطالعهٔ بیشتر تغییر وضعیت فهرست محتویات مرغ ابریشمی
گونههای دیگری از قبیل فاختهای، بنفش کمرنگ، سرخ و رشتهای click here نیز وجود دارند. کمال استانداردهای ارائه شده برای مرغهای ابریشمی بیانگر ویژگیهایی چون سر گردوییشکل، پرهای تیره، و لالههای گوش آبیِ فیروزهای برای آنهاست. علاوه بر این ویژگیها، مرغهای ابریشمی دارای پنج پنجه روی هر پای خود هستند. این ویژگی نادر در گونههایی از نژاد پرندگانی از قبیل دورکینگ، فاورولس و سلطان مشاهده میشود.[۶]
مرغهای ابریشمی دارای دو گونهٔ متمایز با پرهای سیخ و بدون آن است. مرغهای ابریشمی با پرهای سیخ مانند دارای برآمدگی بیشتر در پرهای ناحیهٔ زیر منقار و پیرامون گوشهای خود هستند. بهعلاوه مرغهای ابریشمی بر حسب نوع رنگ نیز تفکیک میشوند. مرغهای ابریشمی حاضر در رقابتهای نمایشی دارای انواع گوناگونی از رنگها از قبیل سیاه، آبی، نخودی، خاکستری، کبکی و سفید هستند.
یک مرغ ابریشمی کبکی پرهای زینتی مرغ ابریشمی در میان نژادهای مرغ منحصربهفرد بود اما در سالهای اخیر پرهای مرغ ابریشمی به نژادهای متعددی گسترش داده شدهاست که بارزترین نمونهٔ آن بانتام ژاپنی است که اکنون در بریتانیا و هلند متداول شدهاست.